Held By Trees en These New Puritans

Pastorale Engelse schoonheid

In deze muziekrecensie aandacht voor de beeldschone nieuwe albums van de Engelse bands Held By Trees en These New Puritans.

Na ons goed ontvangen ‘schijnwerper’ artikel over neoklassieke muziek is de zomervakantie begonnen, en de mussen vielen van het dak terwijl ik deze inleiding schreef. Het enige dat een mens bij zulke extreme temperaturen kan doen is verkoeling zoeken en zich zo min mogelijk inspannen. Ik wist natuurlijk wel dat dit exuberante weer niet de hele zomer aanhouden - een blik uit het raam van mijn werkkamer bevestigt dat - maar voor de warme dagen die ongetwijfeld nog gaan komen is het fijn om wat relaxte muziek achter de hand te hebben. De soundtrack van het leven moet immers voortklinken, maar we passen hem indien nodig wél aan de omstandigheden aan.

De bands achter de twee albums die ik deze keer heb uitgekozen komen uit Groot-Brittannië, een land met een lange historie van prachtige folky pop- en rockmuziek. Folk is een zeer breed genre dat diverse subgenres omvat, maar sommige bands en albums zijn alsnog lastig in één hoekje binnen het genre te plaatsen. Wat hier ten gehore wordt gebracht bevat dermate veel stijlinvloeden en is daarom dermate kaleidoscopisch van aard, dat ‘mooie muziek’ eigenlijk het meest accurate maar helaas ook totaal nietszeggende ‘genre’ zou kunnen zijn.

Wartaal door de warmte? Vergeef me mijn cryptische bespiegelingen, veel duidelijker kan ik het in deze introductie niet schrijven zonder teveel weg te geven. Lees en luister zelf maar, de muziek van deze bands spreekt uitermate zoetgevooisd voor zichzelf.

Held By Trees - Hinterland

Held By Trees is een muzikaal project van de Britse componist en producer David Joseph. Op hun Bandcamp pagina is te lezen dat de muziek die Held By Trees maakt ‘sterk is beïnvloed’ door de muziek van Talk Talk en Mark Hollis. Genre-overstijgende muziek met laagjes over laagjes over laagjes dus. Wanneer je naar Hinterland luistert valt inderdaad de gelijkenis op. Held By Trees is echter geen tribute-band, dit gaat verder. Véél verder. Hun eerste album Solace uit 2023 en het dit jaar uitgekomen Hinterland geven me na diverse intense luistersessies het gevoel dat Joseph zich dermate diep heeft ingeleefd in de muziek van Mark Hollis en Talk Talk dat hij twee albums heeft afgeleverd die klinken alsof ze gemaakt hadden kunnen zijn door zijn grote inspirators. Dat hem dat zo goed gelukt is heeft óók te maken met de mensen waarmee hij zich bij deze projecten heeft weten te omringen. 

Het zijn stuk voor stuk topmuzikanten, waarvan een aanzienlijk deel heeft meegewerkt aan de laatste twee albums van Talk Talk en het solo-album van Mark Hollis, waaronder Robbie McIntosh op gitaar, Laurence Pendrous op piano, Martin Ditcham op drums en percussie en Simon Edwards op contrabas. Extra bijzonder is dat Charlie Hollis, de zoon van Mark Hollis, in vier tracks van dit album te horen is op piano. Net zoals bij Talk Talk laat de muziek van Held By Trees zich moeilijk omschrijven. Pastorale Engelse schoonheid komt in de buurt, met hints van jazz, post-rock en ambient. Bovendien is Hinterland werkelijk subliem opgenomen en geproduceerd. Horen is geloven, vanaf de eerste tonen zuigt dit album je onweerstaanbaar het muzikale universum van David Joseph in. Niet alleen verplichte kost voor liefhebbers van Talk Talk en Mark Hollis. Jaarlijstjesmateriaal en ondanks mijn principiele weigering om er een wedstrijd van te maken is Hinterland stiekem ook wel mijn ‘beste album’ kandidaat voor 2025.

These New Puritans - Crooked Wing

Weinig dingen zeggen ‘verstilde Engelse pracht’ zoals een jongenssopraan begeleid door een kerkorgel doet, en dat is precies hoe de uit Essex afkomstige tweelingbroers George en Jack Barnett hun zesde album onder de naam These New Puritans aftrappen. Het is een gelaagd en prikkelend luisteravontuur met een enorm scala aan geluiden en sferen. Het kerkorgel van de eerste track komt nog een aantal keer terug, maar het palet dat de heren gebruikten om hun muzikale dromen te schilderen bevat ook kerkklokken, strijkersensembles, Japanse drums, veldopnames, synthesizer-soundscapes en vibrafoon, en de regelmatig aan een jonge Henk Hofstede (NITS) herinnerende zang én arrangementen van Jack Barnett. Crooked Wing is een mild experimenteel album. Complex en uitdagend maar ook verrassend toegankelijk. Het zal geen hits opleveren die op de radio gedraaid zullen worden, en wat dat betreft is de link met het latere werk van Talk Talk gauw gelegd. En nu we het toch over Talk Talk hebben moet ik zeggen dat de zang van Barnett me af en toe óók wel wat aan de melancholieke croon van Mark Hollis doet denken. Al lijkt hij in het nummer Goodnight dan weer Paul Buchanan van The Blue Nile te channelen… Heel bijzonder.

Dit is beslist geen achtergrondmuziek, de muziek op Crooked Wing eist de onverdeelde aandacht van de luisteraar. Klankmatig is het een parel. In tegenstelling tot veel moderne opnames zit er aardig wat dynamiek in de weidse en breedbandige productie. Kies daarom zorgvuldig je moment om op ‘play’ te drukken. Sluit de wereld buiten, zet je mobiel uit, doe desnoods de gordijnen dicht of zelfs het licht uit en bereid je voor op een headtrip van een kleine 48 minuten. Een goede hoofdtelefoon of een mooie geluidsinstallatie zullen de luisterervaring alleen maar intenser maken. Wát een plaat!