Jacob Collier - In My Room

Jacob Collier: Eenpersoons Muziekspektakel

Soms kom je muziekmensen tegen waarvan je meteen weet dat ze over een immens talent beschikken. Voor mij zal het zo’n vier jaar geleden zijn dat ik op YouTube filmpjes vond van een piepjong Engels gastje dat in zijn eentje complete arrangementen van bekende nummers maakte en daarbij niet alleen alle instrumenten bespeelde maar ook meervoudige vocale harmonieën zong. Alles wat hij deed werd in verschillende hokjes tot één grote matrix in beeld samengevoegd, zodat je er als kijker niet over hoefde te twijfelen dat hij het inderdaad allemaal zelf deed. Ik heb het over Jacob Collier, niet alleen wat mij betreft het grootste muzikale multitalent dat vandaag de dag op deze aardkloot rondloopt.

Jong geleerd, jong gedaan…

Jacob Collier werd op 2 augustus 1994 in Londen geboren in een muzikaal gezin. Zijn moeder is een vooraanstaande muzieklerares, violiste en dirigente op de Royal Academy Of Music in Londen en zijn vader, die in 2008 overleed, was eerste violist in het Bournemouth Symphony Orchestra. Het zit hem dus wel in de genen, zeg maar… Hoewel hij ook grote interesse heeft in klassieke muziek besloot hij om de Jazz als belangrijkste studierichting aan de Royal Academy Of Music te kiezen, met de piano als belangrijkste instrument. Collier is echter zo’n uiterst zeldzaam talent dat je élk instrument in handen kunt geven, waar hij dan binnen de kortste keren niet alleen geluid maar gewoon muziek uit weet te toveren. Als vingeroefening voor (vocale) arrangementen en opnametechniek begon hij filmpjes op Youtube te plaatsen die niet onopgemerkt bleven. Toen hij in 2013 zijn versie van de klassieker Don’t You Worry ‘bout A Thing van zijn grote idool Stevie Wonder online zette was een zekere Quincy Jones daar zo van onder de indruk dat hij de jonge Jacob naar het Montreux jazz Festival in Zwitserland liet vliegen, om daar een ontmoeting met hemzelf en Herbie Hancock te hebben. Jones, die toch zo’n beetje met alle groten der aarde heeft gewerkt, zegt over Collier: “I have never in my life seen a talent like this… Beyond category. One of my favourite young artists on the planet – absolutely mind-blowing”. Bam! Hoppa! Legt u hem daar maar neer…

Bron: jacobcollier.co.uk

Na die ontmoeting in Montreux ging het snel. Om zijn vocale harmonieën ook live uit te kunnen voeren werkte Collier samen met het Amerikaanse MIT om onder meer een harmonizer met een keyboard en een microfoon te ontwikkelen, waarmee hij live elk gewenst akkoord kan ‘zingen’ door het met zijn handen te spelen. Met zijn nieuwe, multimediale éénpersons muziekmachine opende hij onder meer voor Herbie Hancock en Chick Corea op het Montreux Jazz Festival van 2015. Begin 2016 verscheen het eind 2015 live opgenomen album Family Dinner Part 2 van de über-bigband Snarky Puppy, waarop Collier een bijdrage levert met het door hem geschreven nummer Don’t You Know, en op 1 juli verscheen zijn langverwachte solo-album In My Room, waarover ik nu zoete woordjes ga fluisteren…

In My Room

In de meeste zelf opgenomen muziekfilmpjes op zijn YouTube-kanaal komt op enig moment wel zijn muziekkamer in zijn ouderlijk huis voorbij. Collier realiseerde zich dat hij deze kamer ooit niet meer zal bewonen, maar omdat hij er wél zijn muzikale ontwikkeling doormaakte wilde hij graag het gevoel vastleggen dat hij had als hij er met zijn muziek bezig was. In My Room is dus opgedragen aan die kamer, en dat vind ik op een wat rare manier tóch een heel liefdevol en vertederend idee. Het debuutalbum opent volle kracht vooruit, met Woke Up Today. In dit uptempo nummer gooit hij meteen alle kaarten op tafel. No holding back, moet hij gedacht hebben. Het is een waar Smörgåsbord aan muzikale stijlen, vocale harmonieën, geniale arrangementen en muzikale vondsten, funky basloopjes, Latijns-Amerikaanse ritmes en vingervlugge toetsenpartijen, alsof hij een liefdesbaby van Stevie Wonder is, die werd opgevoed door Earth, Wind & Fire.

Ook geeft hij zorgvuldig ruimte aan andere muzikale schatplichtigheid, met name wat betreft zijn meerstemmige zang. De tweede track van het album is een prachtige versie van het toepasselijk genaamde In My Room van The Beach Boys, waarin naast de vocalen een schitterende pianosolo de aandacht opeist. Zijn idool Stevie Wonder krijgt een ‘tip of the hat’ met een uiterst smaakvolle bewerking van diens You And I. Het respect spat er vanaf en dat brengt - althans bij mij - levendige fantasieën op gang over wat er allemaal kan gebeuren als de Oude Meester en zijn Jonge Bewonderaar ooit samen het podium zouden betreden.   Dat hij ook in zijn eentje over een gouden keel beschikt en niet alles gladstrijkt met zijn elektronische harmonizer bewijst Collier met In My Hideaway, een aan het begin vooral door diverse gitaren en een Udu-vaastrommel gedomineerd meesterwerk van bijna 7 minuten, waarin hij zijn werkelijke stemgeluid laat horen. Naarmate het nummer vordert vult hij het arrangement met meer instrumenten én zijn meerstemmige zang, de luisteraar uiteindelijk in gelukzalige bewondering achterlatend.

Bron: jacobcollier.co.uk

Dat doet trouwens elk nummer op dit album. Van het met Indiase percussie gevulde Down The Line tot het uit straatgeluiden en zwevende muziekflarden opgebouwde ‘interlude’ Now And Then I Think About You, van het met een vette hiphop-beat beginnende Savior tot het bijna mystieke Hajanga (een door zijn moeder verzonnen woord dat de positieve levenskracht achter menselijk bestaan beschrijft) en van het prachtige, melancholieke liefdesliedje In The Real Early Morning tot de afsluitende studioversie van Don’t You Know, dat hij eerder met Snarky Puppy speelde. Vreemde eend in de bijt, maar daarom niet minder leuk, is zijn bijna volledig a-capella gezongen cover van Flintstones, dat een eerbetoon is aan zijn begintijd op Youtube, en halverwege in een heerlijk virtuoze melodica-solo uitbarst.

Album van het jaar?

In My Room van Jacob Collier is een droomdebuut. Het zit volledig naadloos in elkaar en dat is érg knap, zeker gezien het feit dat hij het album vrijwel helemaal in zijn eentje produceerde. Wat hij doet is zó zelfverzekerd en klopt allemaal zó verschrikkelijk goed dat je je geen moment verveelt. Het album is tot de rand gevuld met uiterst toegankelijke, heerlijke funky jazz van de allerhoogste zuiverheid. Genre-snobs zullen er ongetwijfeld hun neus voor ophalen wegens niet ingewikkeld genoeg, maar de zelfverklaarde Hoeders Van De Waere Jazz kunnen wat mij betreft in hun eigen zurigheid verdrinken. Ik neig eerder naar de recensie in The Guardian die Jacob Collier in jubelende bewoordingen tot nieuwe Jazz-Messias uitriep. Laat ik het zelf zó samenvatten: Als ik in december mijn muzikale jaarlijstje maak roep ik steevast dat “muziek geen wedstrijd is”, en dat ik daarom weiger om absolute uitspraken te doen en een ‘Album Van Het Jaar’ te kiezen. Ik ben echter sterk in de verleiding gebracht om daar dit jaar van af te wijken. Want hoewel het pas juli is heb ik het gevoel dat er in de tweede helft van 2016 een verdómd sterk album moet uitkomen, wil dat beter zijn dan In My Room van Jacob Collier. En dat, lieve luistervrienden, verbaast mijzelf misschien nog wel méér dan jullie…

Beluister het album In My Room via Spotify: