Online Streaming: Tenminste Houdbaar Tot?

Online Streaming: Tenminste Houdbaar Tot?

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik me via deze rubriek tot de lezers van art’s excellence heb gericht. Niet omdat er weinig te zeggen viel over zaken die naar mijn onbescheiden mening anders zouden moeten, maar omdat ik het reuze druk heb gehad met positievere zaken. Maar nu welt er toch weer een golf van misprijzen in mij op die ik even kwijt moet. De directe aanleiding? Het is weer ‘Scrap’tember bij Netflix. En een paar van mijn favoriete series, waar ik soms nog middenin zat, zijn deze week opeens uit de database verwijderd.

Video Streaming

Netflix is erg populair. Het succes is, ook in Nederland, enorm. Maar wat wil je ook: voor 9 euro per maand (de prijs is net met een euro omhoog gegaan voor nieuwe abonnee’s) kun je onbeperkt films en series kijken zonder het juk van die afschuwelijke reclameblokken die je om de twaalf minuten wreed uit je concentratie rukken. Maar dat ‘onbeperkt’ is natuurlijk een wassen neus. Eigenlijk weten we het wel, maar omdat we er niet vaak last van hebt vergeten we het ook snel weer: de online streamingdiensten hangen als marionetten aan touwtjes waar de rechthebbenden naar believen aan kunnen trekken. Films en series die niet in eigen huis geproduceerd worden, zoals Netflix overigens steeds meer wél doet, worden tegen betaling van ongelooflijke sommen geld voor een bepaalde tijd in licentie gegeven. Dat betekent dus dat aan het eind van de licentieperiode de content keihard moet worden verwijderd. Ik stond al op het punt om een heleboel dvd’s en Blu-rays, zonder ze eerst te rippen, naar de zolder te verhuizen omdat ik ze in ‘Mijn Lijst’ op Netflix had gezet. Maar die lijst is per onmiddellijk flink uitgedund, dus dat idee heb ik maar weer overboord gegooid.

Hoeveel van deze titels zullen er inmiddels niet meer op Netflix te vinden zijn?

Muziek Streaming

Dat geldt overigens niet alleen voor Netflix, ik merk het ook al jaren bij de muziekdienst Spotify. En bij andere online aanbieders als Deezer, Qobuz en Tidal zal het niet anders zijn. Ook het machtige Apple, met hun nieuwe streamingdienst Apple Music, zal waarschijnlijk geen uitzondering vormen op die nogal gure regel. Dat stuit mij op verschillende manieren tegen de borst. Allereerst in algemene, bijna filosofische zin, omdat het naar mijn mening aangeeft dat muziek en video werkelijk niets anders meer zijn dan handelswaar om het suffe koopvee geld mee uit de zak te kloppen. Maar ten tweede raakt het me ook op persoonlijk vlak, omdat ik van die diensten gebruik maak zoals ik ‘voorheen’ elpees, cd’s en dvd’s verzamelde. Ik luister bij TIDAL bijna nooit naar playlists, vooral niet als die door anderen zijn samengesteld. In plaats daarvan leg ik, middels het aanvullen van een favorietenlijst, een soort virtuele collectie aan van albums die ik op andere wijze niet in mijn bezit heb en ook niet gemakkelijk kan krijgen.

Beperkt Houdbaar

Dat betekent dus, en dat is me vandaag toen ik het lijstje zag van films en series die alleen al deze maand september door Netflix zijn geschrapt, pijnlijk duidelijk geworden, dat ALLE online content die niet door de originele rechthebbende wordt verspreid feitelijk een beperkte houdbaarheidsdatum heeft. Ik breek nog steeds graag een lans voor online muziekdiensten. Met name TIDAL kan, door hun keuze voor lossless distributie en hun iets betere verdeling van royalties, op mijn sympathie rekenen. Maar ik voel er op dit moment veel voor om bij elke luister-link die onder mijn artikelen staat de mededeling ‘zo lang de voorraad strekt’ te plaatsen.

Een recente release op Spotify. Hoe lang kunnen abonnees hier nog naar luisteren?

En nu?

Vind ik nu dat we allemaal maar moeten stoppen met het gebruik van deze online diensten? Natuurlijk niet. Maar mijn mening erover is wel veranderd. Zo lang de platenmaatschappijen, filmstudio’s en televisiestations hun machtsspelletje nog niet beu zijn zal de consument nooit vrij en onbeperkt over alle content kunnen beschikken. Dat is een utopie, en utopieën hebben de bijzonder vervelende eigenschap dat ook altijd te blijven. Daarom beschouw ik streamingdiensten, zowel van muziek als video, meer dan ooit als een tijdelijke aanvulling op een bestaande collectie. Een bijna (!) onbeperkte grabbelton waar je meer ideeën uit kunt halen dan je ooit voor mogelijk hield, maar waar je bij de ‘keepers’ aanvullende actie moet ondernemen om je ervan te verzekeren dat je er, zo lang je daar zelf behoefte aan hebt, écht vrij en onbeperkt van kan genieten. Mijn klandizie bij aanbieders van officiële downloads zal toenemen, net als het aantal tweedehands elpees dat ik mijn hut zal binnenslepen. Ik verwacht daarbij voor de verandering weinig weerstand van mijn betere helft, want de kruidige woorden die zij vandaag ventileerde toen ze merkte dat haar favoriete serie van Netflix was verwijderd zijn beslist niet geschikt voor publicatie…

Een deel van de albums die ik via Bandcamp heb aangeschaft. De files zijn door mij ook online te beluisteren, maar staan uiteraard veilig en wel op mijn NAS...