Unieke Luistersessies bij The Chord Company - review (3)

Unieke Luistersessies bij The Chord Company - review (deel 3)

Laatste etappe van het luisteravontuur

auteur: Max Delissen
download de PDF van deze review - © 2024
 

Zoals we aan het eind van het tweede deel van dit verslag vertelden was de hoeveelheid informatie die we tijdens de luistersessies bij The Chord Company kregen zó groot dat het verslag er te lang door werd. Om het overzichtelijk en leesbaar te houden besloten we om het oorspronkelijk geplande tweeluik uit te breiden naar een drieluik. In dit derde en laatste deel lees je de rest van ons luisteravontuur in Amesbury.

De evolutie van een interconnect - luisteren naar kunststof

Dit deel van de luistersessie was tegelijkertijd zowel verbluffend als overtuigend. We luisterden naar verschillende modellen van de Sarum interconnect tussen de DAVE da-converter en de Naim voorversterker, waarbij we een soort tijdlijn voorgeschoteld kregen die liet horen welke verbeteringen in de loop der tijd werden bereikt met nieuwe materialen en technische ontwikkelingen. Dat gebeurde in vijf stappen (Evoluties), waarbij steeds één of twee nieuwe ontwikkelingen werden gedemonstreerd. Om het leesbaar en overzichtelijk te houden neem ik hier de vrijheid om de beschrijvingen wat compacter te maken. De muziekfragmenten - want die gaan we uiteraard wél weer linken onder dit artikel - waren achtereenvolgens: Mirrorball van Elbow (The Seldom Seen Kid), Arizona van Kings Of Leon (Because Of The Times), Hard Sun van Eddie Vedder (Into The Wild), Halls of Sarah van Neko Case (Hell - On) en Bullet Proof van This Is The Kit (Moonshine Freeze).

De basis en Evolutie 1

We luisterden naar de eerste generatie Sarum interconnect met PTFE dielektricum, de fraaie, gekleurde acryl hulzen om de connectoren en zónder ARAY technologie, versus dezelfde kabel mét Tuned ARAY technologie. Zonder Tuned ARAY was de weergave zeer gedetailleerd maar zat er een bepaalde onrust in het geluid en was het beeld vrij smal, alsof we door een pijp luisterden. De toevoeging van Tuned ARAY technologie maakte de weergave een heel stuk opener en het beeld strekte zich veel verder uit in de breedte en diepte.

Evolutie 2

Dezelfde kabel, maar dan met Super ARAY technologie in plaats van Tuned ARAY. Met Super ARAY kwam de zangstem natuurlijker, tastbaarder en prettiger uit de verf en speelde de band beter samen, waardoor het allemaal coherenter klonk. Méér als muziek en minder als ‘weergave’.


Chord Sarum RCA interlink

Evolutie 3

Dezelfde kabel met Super ARAY, maar nu met de kenmerkende spierwitte PTFE hulzen om de connectoren in plaats van de gekleurde acryl hulzen. Volgens Alan Gibb was dit een ‘kill your darlings’ besluit omdat de acryl connectoren een veel luxueuzere uitstraling hadden. Maar het klankmatige verschil was gewoon te groot. En dat hoorden we ook. De muziek klonk met de PTFE connectoren aanzienlijk rustiger. Een duidelijk randje vervorming rond de zangstem was verdwenen, wat het beluisteren van deze mooie track echt aangenamer maakte. De opname klonk (van zichzelf) nog steeds redelijk fel, maar dat stoorde minder.

Evolutie 4

Dezelfde kabel met Super ARAY en PTFE connectoren, maar nu met Taylon als dielektricum in plaats van PTFE, maar ook één laag afscherming minder. De winst die Taylon bracht was groter dan het verlies door één laag minder afscherming. Netto klonk deze kabel realistischer. Er was wat minder spektakel, maar dat klonk eigenlijk wel plezierig want het luisterde gemakkelijker, en de separatie tussen de verschillende onderdelen van de mix was beter. Door het gebruik van Taylon waren ook een stukje kleuring en versmering in het tijdsdomein verdwenen, waardoor de muziek vloeiender en ‘logischer’ klonk, en daardoor meeslepender.

Evolutie 5

Dezelfde kabel met Super ARAY en PTFE connectoren, maar nu met de door Chord Company zelf ontwikkelde ChorAlloy platering van de signaaldragende delen, in plaats van het tot dan toe gebruikte zilver. Zilver is een beter materiaal dan goud om de signaaldragende delen van de connectoren mee te bekleden. Het geleidt beter en áls het oxideert gedraagt die oxide zich niet, zoals bijvoorbeeld bij koper, als een halfgeleider. Maar desondanks heeft ook zilveroxide een negatieve uitwerking op de weergave. ChorAlloy ziet eruit als gepolijst zilver maar oxideert helemaal niet en heeft zelfs betere geleidende eigenschappen. Het was ongelooflijk hoeveel verschil een andere platering van de connectoren maakte. De muziek klonk energieker en had een betere flow, maar klonk tegelijkertijd neutraler, met natuurlijkere klankkleuren.

Chord Sarum T interconnects

De lengte van een interconnect - korter is beter?

Een belangrijk adagium in de audiofiele wereld is dat kabels liefst zo kort mogelijk moeten zijn om een zo klein mogelijke impact op het signaal te hebben. Dat vóélt logisch, maar klópt het ook? The Chord Company is geen groot liefhebber van interconnects van een halve meter. Ze maken ze wél, maar hun drie topmodellen (Signature, Sarum T en ChordMusic) zijn alleen leverbaar in lengtes vanaf een meter. Bij dit onderdeel van de demo luisterden we naar The Sound Of Fear van Eels, van het album Daisies Of The Galaxy. De kabel was de allereenvoudigste uit hun assortiment, de C-line. Op zich een prima kabel die The Chord Company diverse awards in zijn prijsklasse heeft opgeleverd, maar het contrast met de Sarum T was groot. De weergave miste openheid, en het samenspel van de muzikanten voelde enigszins benauwd en bekrompen, er zat weinig ‘schwung’ in. Het was op dit punt nog niet mogelijk om de rol die de beperkte lengte van 50 centimeter daarin speelde te duiden, maar dat veranderde toen er een C-line van 1 meter werd aangesloten. Het niveau steeg uiteraard niet tot Sarum T niveau, maar de muziek klonk opener en vloeiender, en de muzikanten klonken zelfverzekerder en leken geconcentreerder te spelen. Wat ons betreft is dit zeker iets om rekening mee te houden bij het kopen van een nieuwe kabel, het prijsverschil voor die halve meter extra lengte is ook bij de duurdere interconnects relatief klein en elke cent waard!

Nog een keer die antenne, maar nu met een twist

Het was ons opgevallen dat de losse linker en rechter ader van de interconnects bij het wisselen steeds licht getwist werden alvorens de connectoren op de apparaten werden gestoken. Een opmerking daarover leverde een spontaan ingelaste toevoeging aan de demo op. Op de klanken van Only In Dreams van Weezer, van hun debuutalbum uit 1994, luisterden we eerst naar de Sarum T in een ‘Loop Aerial’ configuratie (bij radio-liefhebbers bekend onder de naam lus-antenne, die vroeger bij tuners werd gebruikt), en daarna werden de aders licht getwist. Het verschil was redelijk schokkend, maar ook hier pas góéd hoorbaar in direct vergelijk. In de ‘antenne’ opstelling klonk de muziek uiteraard al een heel stuk beter dan met de hiervoor beluisterde C-line interconnect, maar pas toen de aders licht getwist waren verdween er een bepaalde onrust en een gebrek aan focus uit het geluidsbeeld. Met de aders getwist had de muziek meer controle en klonk het logischer en vlotter. Zelfde kabel, zelfde lengte, anders gelegd, duidelijk hoorbaar. Schiet ons maar lek…


Chord Sarum T twisted interlinks

Burndy kabels, van X naar T

The Chord Company maakt ook Burndy kabels. Dit zijn kabels met meerdere aders in één omhulsel, die uitsluitend door Naim gebruikt worden om zowel signaal als stroom tussen daartoe geschikte Naim apparaten te transporteren. Ze bieden tevens een aparte, van het signaal losgekoppelde aarde-verbinding. Eerder schreven we een review over de enige op dat moment leverbare ChordBurndy kabel maar dat model heet inmiddels de Burndy T. Qua inwendige opbouw is de kabel hetzelfde gebleven, maar hij is nu voorzien van een witte mantel. Dat is gedaan om hem te onderscheiden van een nieuwer model dat is gehuld in een zwarte mantel, dat er prijstechnisch een stuk ónder is gekomen; de Burndy X (inderdaad met het nieuwe XLPE materiaal als dielektricum). 


Tot nu toe had er een standaard Burndy van Naim tussen de NPX 300 voeding en de NSC 222 voorversterker gezeten. De track Three Marlenas van het album Bringing Down the Horse van The Wallflowers (met als zanger opnieuw Jakob Dylan) klonk met de Burndy X aanzienlijk ruimtelijker, de bubbel van geluid strekte zich naar alle kanten echt een stuk verder uit, waardoor we ons een stuk dichter bij de uitvoerenden waanden. De Burndy T deed daar bij I’ll take Care Of You van Beth Hart en Joe Bonamassa (album: Don’t Explain) nog een aardige schep bovenop met meer drive in de performance en tegelijkertijd meer rust en overzicht.

Chord Burndy T

Laatste Ronde - Sarum T luidsprekerkabels

De middag was inmiddels een eind gevorderd, en we begonnen ook wel een beetje verzadigd te raken qua informatie-absorptie. Het laatste onderdeel van de demonstratie was bedoeld om nogmaals duidelijk te maken dat het verstandiger is om qua upgrades vanuit de bron naar de luidsprekers toe te denken. Source First is een typisch Brits audio-adagium, en hoewel er méér wegen zijn die naar Rome leiden is er wat ons betreft geen speld tussen te krijgen. Tot nu toe hadden we tussen de Naim NAP 250 en de Bowers & Wilkins 802 D4 luidsprekers geluisterd naar de Chord Company Epic X luidsprekerkabel. Deze kost tot en met lengtes van 4 meter minder dan 1000 euro per paar en is - althans in relatie tot de rest van de kabels die tijdens deze demo werden gebruikt - dus zéér betaalbaar. Toch hadden we geen moment het gevoel gehad dat er iets niet klopte of ontbrak, wat op zich al een knappe prestatie is van de Epic X. 


Toch liet de Sarum T luidsprekerkabel met het nummer The Tree (van het Nits-album Tree House Fire, een verzoeknummer van uw razende reporter) een heel stuk extra gemak en klankkleur horen, met meer druk in de weergave, en een aanzienlijke verfijning van de textuur en de ruimtelijke details. Het samenspel van de heren Hofstede, Kloet en Stips werd met de Sarum T veel intenser. Een waardige afsluiting van een eveneens intense luistersessie.

Eindconclusie

Toen we aan het eind van de middag samen met Alan Gibb en de twee Ian’s een hapje gingen eten om het afscheid nog wat uit te stellen keken we elkaar voortdurend glunderend aan omdat we wisten dat we goud in handen hadden met het artikel dat we hierover zouden gaan schrijven. Niet alleen hadden we een zeer goed beeld gekregen van The Chord Company en van hun filosofie, we hadden ook een schat aan informatie verzameld waarmee we onze lezers een groot plezier zouden gaan doen. Een andere manier van verschillen beluisteren, en een aantal ogenschijnlijk simpele maar zeer nuttige tips, zoals beginnen bij de bron, het licht twisten van interconnects en liever niet kiezen voor een interconnect van een halve meter. Maar de dingen ons het meest zullen bijblijven van ons bezoek aan The Chord Company zijn het enorme plezier en de grote passie en toewijding waarmee iedereen die we daar ontmoetten met zijn of haar werk bezig was. Het wordt wel eens als een wat sleets cliché van stal gehaald, maar ‘ván liefhebbers vóór liefhebbers’ was hier overduidelijk van toepassing. Een prachtig bedrijf daar in Amesbury, waar prachtige mensen prachtige producten maken. We gaan hier nog héél lang van nagenieten.

Chord Sarum T speaker cables

Muziek en Informatie

Meer informatie en prijzen over de beschreven Chord Company (kabel)producten, vind je in onze webwinkel:

Elbow: Mirrorball

Kings Of Leon: Arizona

Eddie Vedder: Hard Sun

Neko Case: Halls Of Sarah

This Is The Kit: Bullet Proof

Eels: The Sound Of Fear

Weezer: Only In Dreams

The Wallflovers: Three Marlenas

Beth Hart & Joe Bonamassa: I’ll Take Care Of You

Nits: The Tree

Dit document is eigendom van art's excellence - © copyright 2024